Of u nu een beginner bent of een expert op het gebied van elektronische handtekeningen, een e-handtekening zal in eerste instantie iemand aan het denken zetten over de veiligheid van zijn bezittingen, aangezien handtekeningen toegang verlenen tot zeer belangrijke documenten van een mens of een bedrijf. Met de snelle evolutie van de digitale wereld kan alles worden vervalst. In dit artikel zal het gaan over elektronische handtekeningen en hun authenticiteit.

Voorbij zijn de dagen dat je een document moest uitprinten, ondertekenen en inscannen alvorens het per e-mail te verzenden. Met de invoering van de elektronische handtekening lijkt alle stress verdwenen te zijn. Een elektronische handtekening, ook bekend als een elektronische handtekening, is een digitale handtekening op een speciaal digitaal platform. Het is een cryptografisch mechanisme dat vaak wordt gebruikt om elektronische handtekeningen te implementeren. Het is ontworpen om de ondertekenaar een veilige identificatiemethode te bieden om ervoor te zorgen dat een transactie niet wordt geschonden. Dit betekent dat u met een elektronische handtekening afscheid kunt nemen van dossierkasten. Doordat administratieve taken sneller kunnen worden afgehandeld, bespaart u met elektronische handtekeningen tijd op de zaken die in uw bedrijf van belang zijn.

Hoe wordt een elektronische handtekening gemaakt?

Het is echter heel gemakkelijk om een e-handtekening te maken, aangezien er online handtekeningsoftware beschikbaar is. U kunt uw handtekening rechtstreeks in een document plaatsen met uw muisknop, of u kunt uw naam invoeren, die dan automatisch als elektronische handtekening wordt weergegeven.

De eerste stap zal zijn om uw handtekening te maken met behulp van een handtekening of stylus of als u een mobiel apparaat gebruikt kunt u direct met uw vinger ondertekenen. Ten tweede, als u een stuk papier hebt gebruikt om uw handtekening te maken, maak er dan een foto van met uw telefoon of camera en upload deze naar de website die u gebruikt om de e-handtekening te maken en gebruik de cursor om uw handtekening te tekenen. 

Voordelen van elektronische handtekeningen

Alle documenten worden ondertekend zonder stempel, waardoor papier wordt bespaard. Zoals we al eerder zeiden, moest vóór de opkomst van de elektronische handtekening elk document dat moest worden ondertekend, worden afgedrukt en met de hand of met een natte handtekening worden ondertekend, ook al hoefde men door de elektronische handtekening niet hier en daar papieren af te drukken. 

Ook worden alle documenten via e-mail verzonden, wat portokosten bespaart. Dit betekent dat u een document kunt ondertekenen zonder dat u zich hoeft te verplaatsen of een vergadering hoeft bij te wonen en dat u deze documenten digitaal kunt opslaan, zodat u geen papierwerk meer hoeft te doen. Dankzij de digitale encryptie en audit trails die bij digitale handtekeningen horen, worden elektronische handtekeningen verzegeld, opgeslagen en beschermd tegen hackers en inbreuken op de beveiliging. 

Tenslotte, vóór de komst van elektronische handtekeningen, berustte forensisch onderzoek op het vaststellen van handschriften en de woorden van getuigen.

Elektronische handtekeningen documenteren de tijd, de datum, het IP-adres en de unieke gebruikersidentificatiesleutel die werd gebruikt op het ogenblik van de ondertekening.

In termen van cryptografie hebben we het meer over digitale handtekeningen. Digitale handtekeningen zijn public-key primitieven. Een digitale handtekening is een cryptografische waarde die wordt berekend op basis van de gegevens en een geheime sleutel die alleen bekend is bij de ondertekenaar. Hoe maak je een digitale handtekening en hoe werkt het?

Om te beginnen is iedereen die deze sleutel accepteert een publiek-private eigenaar. Deze sleutels worden gewoonlijk gebruikt voor encryptie/decryptie. Het ondertekenen gebeurt met een privésleutel, ook ondertekeningssleutel genoemd, terwijl het verificatieproces gebeurt met een publieke sleutel. Deze particuliere sleutel geeft vervolgens de gegevens door aan een hashfunctie en genereert ook een hash van de gegevens. Zodra dit is gebeurd, zendt de handtekeningsleutel de informatie naar het handtekeningalgoritme, dat vervolgens een handtekening creëert op basis van de gespecificeerde hash.

Ter verificatie worden de hashwaarde en het resultaat van het verificatiealgoritme met elkaar vergeleken. Omdat de digitale handtekening wordt aangemaakt met de privésleutel van de ondertekenaar, kan de ondertekenaar er niet voor kiezen de gegevens in de toekomst niet meer te ondertekenen. Het belang van digitale handtekeningen berust op de authenticatie van berichten, de integriteit van gegevens en de betrouwbaarheid.

Hoewel velen nog steeds de traditionele handtekeningmethode gebruiken, is voor de meeste zakelijke voorstellen de elektronische handtekening de voorkeursmethode voor het documenteren van handtekeningen op het internet. Door openbare-sleutel-encryptie toe te voegen aan een digitaal handtekeningenschema, kunt u een cryptografisch systeem creëren dat vier basiselementen van veiligheid kan bieden.

Digitale handtekening

Veel mensen denken vaak dat een elektronische handtekening hetzelfde is als een digitale handtekening. Deze concepten zijn echter heel verschillend, zelfs in hun modus operandi. Het kan worden gedefinieerd als een techniek die een persoon of entiteit bindt aan digitale gegevens die onafhankelijk kunnen worden geverifieerd door de ontvanger of een derde partij. Deze regeling is gebaseerd op cryptografie met openbare sleutels en iedereen die met deze regeling werkt, heeft een openbare en een particuliere sleutel nodig. De particuliere sleutel is bekend als de handtekeningsleutel die wordt gebruikt voor het ondertekenen, terwijl de openbare sleutel wordt gebruikt voor de verificatie en bekend staat als de verificatiesleutel.  Deze sleutelparen worden dus verschillend gebruikt voor encryptie/decryptie en ondertekening/verificatie. Met andere woorden, de particuliere sleutel, die de handtekeningsleutel is, wordt gebruikt voor het ondertekenen, terwijl de openbare sleutel wordt gebruikt voor het verifiëren en bekend staat als de verificatiesleutel. In veel digitale communicatie wordt echter de voorkeur gegeven aan gecodeerde berichten boven onversleutelde teksten, alleen maar om de vertrouwelijkheid te vergroten. 

Laten we een eenvoudige illustratie geven van hoe het werkt. De ondertekenaar voert gegevens in aan de hash-functie en genereert een hash van de gegevens. De hashwaarde en de handtekeningssleutel worden vervolgens ingevoerd in het handtekeningalgoritme dat de digitale handtekening op de gegeven hash produceert. De handtekening wordt aan de gegevens gekoppeld en beide worden naar de verificateur gezonden. De verificateur van zijn kant voert de digitale handtekening en de verificatiesleutel in het verificatiealgoritme, de hashwaarde en het outputalgoritme worden vergeleken, en op basis van het resultaat van de vergelijking beslist de verificateur of de digitale handtekening geldig is. Aangezien de digitale handtekening tot stand komt met de particuliere sleutel van de ondertekenaar en alleen hij over deze sleutel beschikt, kan hij de gegevens in de toekomst dus niet meer ontkennen. 

Ondanks het feit dat elektronische handtekeningen identiek lijken wanneer ze worden genoemd, verschillen ze toch sterk. Hier volgen enkele van de verschillen die tussen hen bestaan. 

Ten eerste verschillen ze op het gebied van het doel. Terwijl een elektronische handtekening wordt gebruikt om een document, de bron van het document en de auteur te verifiëren, is het doel van de digitale identiteit daarentegen om een document te beveiligen zodat er niet mee kan worden geknoeid door onbevoegden. Dit wordt gedaan met behulp van particuliere en openbare sleutels. 

Ten tweede zijn elektronische handtekeningen niet gereglementeerd en daarom zijn zij voor veel mensen en staten minder gunstig omdat hun authenticiteit twijfelachtig is. Digitale handtekeningen zijn echter wel gereglementeerd en worden geautoriseerd door certificatie-instanties, die derden zijn aan wie de uitvoering van deze taken is toevertrouwd. Bovendien bevatten digitale handtekeningen kenmerken die bedoeld zijn om het document te beveiligen. 

Tenslotte kan het met de elektronische handtekening moeilijk zijn om de werkelijke eigenaar van de handtekening te identificeren, aangezien deze niet gecertificeerd is, dat wil zeggen de authenticiteit en de integriteit van het document, terwijl het met de digitale handtekening, aangezien de ondertekenaar de aan de gegevens gehechte informatie niet kan weerleggen, zeer gemakkelijk is om de eigenaar te identificeren en het ook zeer gemakkelijk is om op te merken of er met het document geknoeid is, aangezien elke ongeoorloofde wijziging zal leiden tot een mislukking in de verificatie van de digitale handtekening.

Bovendien zijn elektronische handtekeningen voor bepaalde activiteiten van vitaal belang, omdat zij in overeenstemming zijn met de toepasselijke wet- en regelgeving en met de normen van de sector. Het heeft echter een aantal tekortkomingen die zijn opgesomd in de verschillen, maar dat doet niets af aan het belang ervan. Voor iedereen die documenten en informatie beter wil beveiligen, zijn digitale handtekeningen van beter nut, omdat de handtekening juridisch bindend en authentiek is, ook al is zelfs de eigenaar van het document traceerbaar.